Καταρχάς, σύμφωνα και με όλες τις ανακαλύψεις που έγιναν από τον Mervyn Popham και τον Hugh Sackett αλλά και κατ’αντιστοιχία με την ανασκαφική περίοδο 2003, ήταν αναμενόμενο ότι οικίες της Υστεροελλαδικής ΙΙΙ Γ φάσης (Λευκαντί Φάση 1 και 2) υπάρχουν σχεδόν παντού κάτω από τα στρώματα της Εποχής του Σιδήρου. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι αυτές οι οικίες βρίσκονται σε συγκεκριμένη διάταξη η οποία είχε ήδη αναγνωριστεί από τον Popham, και με γνωστό προσανατολισμό (δηλαδή με μικρή απόκλιση κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού από τον χρησιμοποιούμενο αρχαιολογικό κάναβο). Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι στα τέλη της Ύστερης Εποχής του Χαλκού ένα τμήμα του οικισμού που τοποθετείται στους Χώρους Κ, L και Μ, υπέστη μια ενδιαφέρουσα αλλαγή. Η ανασκαφική μας έρευνα φανέρωσε ότι οι κατασκευές που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου – τουλάχιστον στους χώρους που έχουν ανασκαφεί έως τώρα – είχαν τον άξονα προσανατολισμού τους ελαφρώς μετακινημένο ώστε να τείνει να ταυτίζεται σχεδόν με τις γραμμές του ανασκαφικού κανάβου.

Η αποκαλούμενη Υπομυκηναϊκή Φάση αντιπροσωπεύεται κυρίως από κεραμικό υλικό που έχει βρεθεί διάσπαρτο σε όλη τη θέση. Ενδιαφέρον είναι ότι στο Χώρο Ρ, ο οποίος βρίσκεται εντός της «παλιάς ανασκαφής», βρέθηκαν δάπεδα και τοίχοι – καθώς επίσης και επιχωματώσεις σε κατά τόπους κοιλώματα ικανού μεγέθους – τα οποία ως στοιχεία πιθανόν παρέχουν την πρώτη απτή, αν και αποσπασματική, απόδειξη ύπαρξης κατασκευών αυτής της χρονολόγησης.

Aπογεύματα Παρασκευής στην ανασκαφή: παρουσίαση έργου από τις ομάδες των σκαμμάτων	Aνασκαφή σε εξέλιξη

Η Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου αντιπροσωπεύεται από διάφορα κτίρια και στρώματα που χρονολογούνται στην Πρωτογεωμετρική και Υπο-Πρωτογεωμετρική περίοδο. Στο Χώρο Ρ έχουν βρεθεί επάλληλες μέχρι και τέσσερις αρχιτεκτονικές φάσεις που μαρτυρούν συνέχεια από την Υπομυκηναϊκή στην Πρωτογεωμετρική περίοδο. Στο Χώρο Ν, κάτω από το Αψιδωτό Κτίριο του Popham, μια σημαντική απόθεση χώματος συνδέεται με μια σειρά από πασσαλότρυπες. Ταυτόχρονα, ανατολικά στο Χώρο L τουλάχιστον ένας τοίχος (ο Τοίχος 82) υποδεικνύει την ύπαρξη ενός κτιρίου πιθανότατα οικιακού χαρακτήρα.

Aνασκαφή σε εξέλιξη

Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό εύρημα που αντιπροσωπεύει αυτή την περίοδο είναι μια διάβαση με κατεύθυνση Βορρά/Νότου, η οποία χωρίζει τους Χώρους Μ και Η. Χαραγμένη αρχικά στα τέλη της Εποχής του Χαλκού, ίσως ως μέρος μιας ευρύτερης αναδιοργάνωσης αυτού του τμήματος του οικισμού, αναδιαμορφώνεται ριζικά κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου.
Πρόκειται για ένα είδος καναλιού με επίπεδο πυθμένα, πλάτους περίπου 1,50 μέτρου, και με ανάχωμα εκατέρωθέν του, το οποίο φέρει στην άνω επιφάνειά του λίθινο τοίχο (Τοίχοι 65, 66 και 67)

Τοίχοι 65, 66 και 67

Ο τοίχος έχει αναλογίες μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες και είναι χτισμένος με μεγάλες πλάκες και αργούς λίθους. Σε αυτό το σημείο απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί αν ο τοίχος έστρεφε για να κατευθυνθεί προς την ανατολή ή προς τη δύση εντός των ορίων του οικισμού.

Όποια και αν ήταν η χρήση του, αυτός ο σημαντικός τοίχος σηματοδοτούσε τη δυτική πλευρά της διάβασης από Βορρά προς Νότο, η οποία πιθανόν ακολουθούσε την κατωφέρεια του λόφου προς βορρά καταλήγοντας χαμηλά στη θέση ενός εν δυνάμει μικρού λιμανιού και μάλλον αποτελούσε μία από τις εισόδους εντός του οικισμού σε αυτό το σημείο. Η διάβαση παρέμεινε σε χρήση μέχρι και κάποια περίοδο στις αρχές της Ύστερης Γεωμετρικής Εποχής. Σε αυτή τη χρονική φάση κρίθηκε σκόπιμο να συμπληρωθεί με γέμισμα η διαδρομή για να υποστηρίξει τις υστερότερες κατασκευές.

Ύστερες Γεωμετρικές κατασκευές αποκαλύφθηκαν επίσης στους ανασκαμμένους χώρους Η και Μ, των οποίων ο χαρακτήρας άλλαξε, τουλάχιστον μετά την μερική και σκόπιμη πλήρωση της διάβασης από Βορρά προς Νότο. Ανάμεσα στο υλικό απόρριψης συμπεριλαμβάνεται μία χαλαρή συσσώρευση λίθων, οστών και οστράκων μαζί με λίγο χώμα. Η κεραμική που συνδέεται με αυτά τα στρώματα είναι κυρίως Υπο-Πρωτογεωμετρικής και Ύστερης Γεωμετρικής εποχής. Περαιτέρω έρευνα στη θέση του Ύστερου Γεωμετρικού αψιδωτού κτιρίου (Τοίχος 45), υποδεικνύει ότι μάλλον συνδυαζόταν με την ύπαρξη ενός ενδεχομένως εσωτερικού διατρέχοντος τοίχου (Τοίχος 75), μίας πιθανής βάσης στύλου, αλλά και με ένα πιθανό κατώφλι (Τοίχος 46).

Δύο ακόμη αρχιτεκτονικοί χώροι, χρονολογούμενοι στην Ύστερη Γεωμετρική Εποχή, διερευνήθηκαν αυτό το έτος. Ο πρώτος είναι μια Ύστερη Γεωμετρική κατασκευή ανασκαμμένη από τον Mervyn Popham (πλέον Χώρος Ν). Συνεχίσαμε την έρευνα βορειότερα των ορίων που είχαν τεθεί από τον Popham. Αποκαλύφθηκαν μερικά ακόμη ευρήματα ενώ έγιναν και κάποιες λεπτομερειακές διορθωτικές παρεμβάσεις στις παλιότερες κατόψεις (Τοίχοι 79, 80 και 81). Η δεύτερη Ύστερη Γεωμετρική κατασκευή βρίσκεται στο βορειο-δυτικό κομμάτι του Χώρου Μ: λογικά τμήμα ενός ακόμη αψιδωτού κτιρίου (Τοίχος 87), βρίσκεται όμως πλέον σε σημείο υπερβολικά κοντά στο βόρειο χείλος του πλατώματος του λόφου και πάνω στην πλαγιά.

Προκαταρκτική αναφορά ευρημάτων περιόδου 2004

Όπως και το 2003, έτσι και στη φετινή ανασκαφική περίοδο βρέθηκε μεγάλη ποσότητα κεραμικής από όλες τις προαναφερθείσες χρονολογικές περιόδους. Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα είναι ένας αριθμός οστράκων διακοσμημένων με εικονιστικές σκηνές και χρονολογούμενων στην Υστεροελλαδική ΙΙΙ Γ-Μέση περίοδο (Λευκαντί, Φάση 2)· παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι είναι διακοσμημένα με σκηνές πολεμιστών: δύο από αυτά φέρουν σκηνές με πολεμιστές σε πλοία. Εξαιρετικής σημασίας για τη μεταβατική περίοδο από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου είναι η Υπομυκηναϊκή και Πρώιμη Πρωτογεωμετρική κεραμική που έχει βρεθεί σε διάφορα σημεία. Επίσης έχει βρεθεί και πολύ καλής ποιότητας Υπο-Πρωτογεωμετρική και Ύστερη Γεωμετρική κεραμική που φαίνεται ότι σχετίζεται με κατασκευές και τοίχους αυτών των περιόδων.

Ένα από τα περίφημα ευρήματα της ανασκαφής του 2004 είναι ένας σχεδόν ακέραιος Μέσος Γεωμετρικός ΙΙ τριπλός σκύφος, εισηγμένος από την Αθήνα.

Ανάμεσα στα μικρά ευρήματα συμπεριλαμβάνονται και κάποια ειδώλια που έχουν βρεθεί. Το πιο σημαντικό είναι ένα θραυσμένο τμήμα Κενταύρου(;)

Άλλα ευρήματα περιλαμβάνουν μια Ύστερη Γεωμετρική σφραγίδα από στεατίτη, χάλκινα και σιδερένια εργαλεία, καθώς και μια ορειχάλκινη λεπίδα που διατηρεί ίχνη υφάσματος πάνω της.